محمد طالبی از مستندسازانی است که فیلم مستند انیمیشن «زورخانه» را در 8 دقیقه به جشنواره بین المللی فیلم مستند سینماحقیقت فرستاده است. وی در رابطه با مستند اجتماعی که این روزها به نوعی با خبر یکی شده است در گفت و گو با خبرنگار سینماپرس، گفت: متاسفانه کسانی که برای نخستین بار می خواهند در عرصه مستند وارد شوند تصورشان از مستند اجتماعی نوعی خبر است؛ مانند آنچه که در گزارش های تلویزیونی هم می بینیم.

وی در رابطه با فیلم خود با عنوان «زورخانه»، اظهار داشت: مستندی که من به جشنواره فرستادم در مورد قدیمی ترین سند تصویری از زورخانه است این امر به خودی خود موضوعی اجتماعی، فرهنگی و تاریخی را به همراه می آورد.

طالبی ادامه داد: مستند «زورخانه» تصویر قدیمی است که یک سیاح آلمانی به نام «کارستن نیبور» در سفری که سال 1765 که به ایران داشت، مشاهدات خود را از کشورهای عربی، خلیج فارس و بخش های جنوبی ایران به عنوان سفرنامه یادداشت می کند. بارها در حد آیتم هایی فرهنگ زورخانه و عتوفتی آن که فرهنگ ملی ما به شمار می رود را دیده ایم اما من در این کار به شکل دیگری به این موضوع پرداخته ام.

محمد طالبی در پاسخ به این سوال که آیا توانستید در این مستند رسالتی را که در مقابل زورخانه داشتید به سرانجام برسانید؟، گفت: مهم ترین مسئله ای که من همیشه در همه کارهایم مدنظر دارم آشنایی زدایی و نو آوری در نگاه به آن موضوع است.  یک مثل سینمایی است که می گوید هیچ موضوعی نیست که ساخته نشده باشد و این نگاه شما است که آن موضوع را بدیع و جدید می کند. من در این قضیه در نگاه اول حتی عنوان خیلی کلاسیک و شاید کلیشه ای زورخانه را آوردم ولی آن اتفاقی که در کار می افتد همان نگاه بدیع است که به دنبال آن بودم تا شکل تازه ای از موضوع  زورخانه را نشان دهم.

طالبی در پاسخ به سوال دیگر ما مبنی بر این امر که چرا مستند اجتماعی در ایران رواج پیدا کرده و هر کسی که می خواهد مستند بسازد به سمت مستند اجتماعی می رود؟، یادآور شد: به نظر من تفکیک چنین گونه ای اصلا کار درستی نیست شما می توانید بگویید که کار من یک کار صرفا تاریخی است؟ آیا صرفا می توانید بگویید قوم شناسانه است؟ یا آرتیستیک است؟ به نظر من حد و مرز این چنینی در قاموس هنر نمی گنجد.

وی افزود: به فراخور موضوعاتی که جذب آن می شوم و برای تولید آن ها اقدام می کنم طبیعتا نگاه من با خود موضوعات اجتماعی، فرهنگی و چه بسا تاریخی را درگیر می کند و در نهایت از دید من این تقسیم بندی ها درست نیست.

طالبی در پایان این گفت و گو اذعان کرد: مسئله ای که من تا به امروز در مورد کارهایم رعایت کرده ام این است که سعی داشته ام نگاه من تاریخ مصرف دار نباشد و کاری که من دارم انجام می دهم محدود به دوره و زمان خاصی نباشد. این نگاه ژورنالیستی و سرسری مهم ترین نگاهی است که اغلب مستندسازان این تصور را دارند که کار اجتماعی یعنی همین مسایل روز اما به نظر من به جدیدترین موضوعات روز را هم می توان طوری پرداخت که تاریخ مصرف نداشته باشد.